Het leven in Antalya.. Na de vulkaanuitbarsting

Oei, tis al weer een eindje geleden dat ik jullie nog iets heb laten weten.

Fjieeeuww, ik ben blij dat die aswolk ons niet TE veel problemen meer heeft gegeven. De klanten zijn na m'n vorige bericht gelukkig snel vertrokken, de ene al tevredener dan de andere. Mrja, er gaan altijd wel zo'n klanten tussenzitten zkr.

Enkele dagen na de eerste vluchten terug richting België kwamen de eerste toeristen alweer aan hier in Antalya, dus tijd om eventjes uit te rusten was er niet. Je zou gaan denken dat die blij waren dat ze eindelijk op vakantie konden vertrekken, maar nx was minder waar. Het waren stuk voor stuk zuurpruimen. Nuja, da's hun probleem wi :).

Ik heb ondertussen nog wat aan sightseeing gedaan. Zo ben ik es naar de Düden-watervallen geweest. Mooi! Ze liggen in een aangenaam parkje en je kan er een mooie wandeling maken & vooral mooie foto's maken om jullie vooral niet jaloers te maken :). Ik mocht vorige week ook mee op excursie naar Kekova-Myra. Amai, kheb m'n ogen uitgekeken op de baan ernaartoe, we reden tussen de zee en de rotsen. Elke keer wnr we weer een bocht omgingen dacht ik: waaww!! Het was zo mooi dat ik er stil van werd. Zegt genoeg zkr..
Tijdens die excursie deden we een boottocht en ik zat naast een dertiger die samen met z'n moeder op reis was. Hij wist dan blijkbaar nog niet dat ik van Jetair was, want hij was tegen andere mensen aan het klagen over de lange busrit en dat Jetair alleen maar wil verkopen en zo de klant alles wijsmaakt. Ik draaide wijselijk m'n hoofd om niet de indruk te geven dat ik aan het luisteren was, maar oooohh da was ik echt wel :).
's Middags zat ik toevallig bij da koppel waartegen die dertiger had zitten klagen en jawel hoor, hij kwam er weer bijzitten, vergezeld vn z'n moeder. Op een bepaald moment waren ze bezig van hun hotel en hoe goed het daar wel allemaal is. Ze vertelden dus allemaal hun verhaal en plots vraagt die dertiger aan mij: "en in welk hotel logeer jij?". Ik antwoordde hierop: ik logeer in 'n appartement, ik ben Jetair-rep. Hehe, het kon niet stiller zijn :).
Hij zei dan uiteindelijk: Ken je Pieter (de chief vn Kemer)? en ja, ik kende die. Toen hij wist dat ik Pieter ken, vertelde hij toch nog es z'n verhaal, maar dit keer véééééél braver dan op de boot.
De rest van de middag was het alsof er suiker aan m'n gat hing. Overal waar ik liep, liep hij achter. Aaarghh.

We hebben ondertussen ook es de fitness-toestelletjes geprobeerd die overal in Antalya terug te vinden zijn op pleintjes. Hehe, het is nog leuk om te doen & zeer zeker voor herhaling vatbaar :).

Vorige week was in Belek ook de suppliers fair. We kregen daar allerlei info en fotomateriaal over de excursies die we verkopen. Hoe mooier de foto's, hoe gemakkelijk het verkocht geraakt eh ^^.
Die Turken zijn toch echt niet te doen eh, bij een bepaalde stand gaven ze stylo's, notitieblokjes, foto's, kaartjes en snoepen weg. Toen die vent dat snoep in m'n plastiek zakje stak, zei hij: this candy is sweet, but not as sweet as you! Tsss, zou die zin bij iemand lukken? Zoja, redelijk zielig wi :).

Ondertussen was het ook vakantie voor de Nederlanders en dat hebben we geweten. Vliegtuigen en bussen vol! Wat wel positief is aan die Nederlanders, is dat ze ambiance kunnen maken. Het wordt direct ook veel leuker om hun bussen in te spreken.
Na de Hollanders, kwamen de Belgen terug aan. Ik weet niet wat het is, maar echt niemand lijkt blij te zijn om hier te zijn. Alléééé, smile & be happy, you're in Turkey. Ik ga allicht die Hollanders en hun stomme mopjes nog missen.
En die vulkaan doet weeral raar nu, dat hij nog maar even stil blijft tot die vieze mensen weer allemaal naar huis zijn wi. Ze lopen nu al zo vies gezind rond, ik zou ze ni graag reden geven om es echt te klagen :).

Euuuhh, wat heb ik hier nog gedaan ondertussen? Ahjajaja, we zijn gisteren naar de show Fire of Anatolia gaan kijken. We waren daar ruim op tijd (maar liefst 2u vooraf) en dat was een beetje teveel van het goede. Gelukkig waren de collega's van Belek ook mee, dus tis altijd leuk om dan terug bij te praten. De show was nog mooi, maar ik vond wel dat er meer verhaal in mocht zitten. Nuja, chapeau wat die dansers kunnen.
Voor mij zat een man die duidelijk fan was van dansshows. Elke keer als hij de indruk had dat er een stuk afgelopen was, klapte hij echt superhard in z'n handen. Ik denk dat hij elke keer weer moet gedacht hebben: damn, wrm heb ik nu weer zo hard geklapt dat m'n handen ervan pijn doen. Mrja, hij bleef het toch maar doen. Die mannen toch, ze gaan het nooit leren eh :)!

Maar iets wat ik echt superleuk vond, was het optreden van MaNga. Da's een groep die blijkbaar populair is hier in Turkije en ze gaan dit jaar naar het Eurovisiesongfestival. Ze treedden gratis op, op de unief in Antalya. Ik ging mee met een collega van op de luchthaven. Toen we er bijna waren, zei hij: ahja, je hebt een kaart nodig om binnen te geraken en jij hebt dat niet. Ik dacht: jaaaa, da's mooi van je dat je dat nu zegt. Mr hij zei: geen nood, ik heb al een plan. Vanaf nu ben je erasmus-student en je bent gewoon je kaart thuis vergeten. Gelukkig stond aan de ingang een man, dus es liefjes gezegd dat ik thuis m'n kaart vergeten was en dan mooi gelachen en hup MaNga, here we come!
Alle liedjes waren -hoe kan het ook anders- in het Turks, maar het was echt super! en diegene waarmee ik daar was, hebben hier en daar wat proberen te vertalen in het Engels, zodat ik toch een beetje zou mee zijn.
Ze hebben ook het liedje gezongen die ze gaan zingen op het songfestival & ja hoor, da kende ik wel al. Met tekst en al :). Kheb wel niet meegezongen, kwilde niemand wegjagen (kmoest nog thuisgeraken die avond :) ).

Voila, ik denk dat ik nu een beetje alles verteld heb. Jullie kunnen er weer tegen voor een week of 3 ^^. Nenee, kzal beter m'n best doen vanaf nu.

Tot snel!!
xxxx dikke kus