Fjieeeww, het is hier EIN-DE-LIJK een beetje aangenamer qua temperatuur. De laatste weken waren echt niet te doen. Er hangt een heel hoge luchtvochtigheidsgraad (90%) en dat zorgde ervoor dat je zelfs door niets te doen begon te zweten! Dus ik moet er waarschijnlijk ook wel niet bij zeggen hoe het was wanneer we aan het werken waren :)! Nuja, het heeft hier eergisteren es goed geregend. We kwamen terug van de luchthaven en gingen erna nog es uitgaan. We hadden afgesproken om kwart voor 11 en om 20 voor 11 kijk ik buiten en zie ik de regen in grote hoeveelheden naar beneden vallen. Nuja, we waren al een eindje niet meer uitgegaan, dus we zijn toch vertrokken. Met 2 onder een kleine paraplu richting de auto. Natuurlijk liepen we ietsje te enthousiast in een plas, gevolg: water in onze ballerina's. Maar we waren niet tegen te houden, dus we vertrokken met de auto richting het café waar we hadden afgesproken met de anderen. De weg ernaartoe was volledig onder water gelopen. We reden aan 50km/uur, ruitenwissers volle bak aan & alle 2 bijna tegen de voorruit geplakt omdat we zo weinig konden zien van de grote hoeveelheid regen. We hadden constant het gevoel door zo'n splash te gaan met onze auto & moest ik mijn deur opengedaan hebben, dan liep het water gewoon binnen. Jeja, het regent niet veel (laatste keer was meer dan 3 mnd geleden), maar als het regent, regent het goed! We kwamen aan bij het café, het was nog altijd aan het regenen. En toen het maar niet stopte met regenen, hebben we beslist om gewoon terug te keren naar onze appartementen. En je gaat het nooit anders zien, maar onderweg naar huis, stopte het plots met regenen. Aaahhja, we zijn dan gewoon verder gereden, want de goesting was ook over.
We zijn vorige maand ook gaan raften met ons team & het team van Side. Het was een hete dag & ijskoud water. Elke keer weer schrikken als je erin geduwd werd, maar echt wel de max! Ik had zo'n plastieken schoentjes aan die je daar kon lenen, maar ik ben onderweg toch wel ergens eentje ervan kwijtgespeeld :). Hehe, ik kreeg een duw, viel maar achteren het water in & ik voelde m'n voet uit die schoen schuiven terwijl m'n been de lucht in ging. Nadien was het wel wat moeilijker, ik moest zien waar ik mijn voet zette & opletten waar de anderen hun voeten of peddels neerzetten (liefst niet op mijn voeten!) & op plaatsen waar de stroming heel sterk was & wanneer ik in het water lag, had ik minder greep en moesten ze me tegenhouden vooraleer ik ergens tegen een of andere rots dreef :)! Maarja, het was een superleuke dag.
Op werkvlak gaat alles ook nog altijd goed. Ik schrik er wel altijd weer van hoe mensen zo gemakkelijk & zo schaamteloos kunnen liegen in je gezicht. Ik heb al een paar keer een hele hoop verwijten naar m'n hoofd gesmeten gekregen, maar ik kan er gelukkig redelijk goed mee overweg. 'k heb geleerd om zelf ijzig kalm te blijven wanneer de klanten hun zelfbeheersing verliezen & dat helpt echt wel.
Nujaaa, er zijn ook heel lieve klanten bij, die gewoon es langskomen voor een babbeltje als ze me zien zitten in een hotel :) of me gewoon bedanken omdak zo vriendelijk ben. Eindelijk, mensen met mensenkennis ^^! Hihi, grapje.
Op de luchthaven gaat alles ook nog altijd goed. Ik sta weer meer op de luchthaven, wat wel goed is, vooral nu de temperaturen weer wa dragelijker zijn. Maar ik doe het gewoon graag, de collega's daar zijn super, de sfeer die er hangt van mensen die in 'n vreemd land toekomen & klaar zijn voor een topvakantie, de chauffeurs die je beter en beter begint te kennen. Het is vanaf nu ook kalmer in de meeste hotels, aangezien er veel gezinnen met schoolplichtige kinderen zitten die op tijd terug moesten zijn in België, dus nu komen de oudjes & de studenten terug. Leuk om weer wat verandering te zien! Dus m'n tijd wordt weer meer opgevuld met luchthaven en kantoor. Nuja, het is mij allemaal gelijk, zolang ik me maar kan bezighouden.
Ja, m'n vertrek komt ook dichterbij hé :). Binnen 5 weken ben ik bezig aan m'n laatste week. Ik vlieg 's avonds om 22u30 en land om 1u30 in Zaventem (denk ik - hm, ga ik best ng wel es checken hé :)! ), dus lieve fans vn me, jullie zijn meer dan welkom met jullie spandoeken ^^.
Ik kijk er echt wel naar uit om ng es in Ieper rond te lopen, bekende gezichten te zien, de vismarkt ng es te gaan verkennen & natuurlijk ook weer tijd met jullie doorbrengen hé.. :)
Maar kijk, kga es kijken om iets te eten.
& dan mss es wa in de zon zitten. Pf, tis echt belachelijk hoe wit ik nog ben. Dus verwacht niets vn kleur wanneer ik terugkeer hé. Hehe, ik hoor vaak van klanten, amai, je zit hier al 5 mnd en half, tis er ook ni aan te zien. Dan antwoord ik: nee, inderdaad ni, maar ik ben hier om te werken hé & binnen in een hotel bruin je niet! En dan zie je ze denken: aaaahhja, als je 't zo bekijkt :)!
Tot snel!
dikke kus
xxxx
vrijdag 3 september 2010
vrijdag 23 juli 2010
Temmuz 2010
Hier ben ik weer.
Het is tot nu toe wel weer een leuke maand. Ik kreeg in het begin van de maand een boeketje bloemen van m'n papa omdat ik afgestudeerd ben. Ze waren er dankzij mama op kantoor van op de hoogte. Dus ik kwam nietsvermoedend binnen op kantoor en zag daar een groot boeket liggen. Ik, nieuwsgierige als ik ben (allé, soms toch ^^), vroeg: oooee, voor wie is dat? Ze antwoordden: voor jou Delphine! Ik geloofde het natuurlijk weer niet, want ik krijg ook niet elke week bloemen. Ze bleken dus van papa te zijn en toen ik dat hoorde, kreeg ik het wel moeilijk! Ze zijn in deze warmte jammergenoeg niet zo lang mooi gebleven, maar ik heb een mooie foto van genomen, dus ze zijn vereeuwigd!
Ik ben ook nog naar enkele dansvoorstellingen geweest. De ene voorstelling was in het theater van Aspendos, super gewoon. Het was een verhaal over piraten. Het verhaal zelf was niet spectaculair, maar het dansen vond ik gewoon fantastisch. Ik wou dat ik het zelf in me had, maar helaas .. :)
De andere voorstelling was Troya, over -jawel- het beroemde paard van Troje. Er stonden daar een hele hoop dansers, die allemaal tegelijkertijd hun dansjes deden. Ik kon er maar heel weinig betrappen die een fractie van een seconde na de rest kwamen. Ik ben daar toch wel een klein beetje jaloers op, dat die dat allemaal kunnen, maarja.
We zijn ook nog es met het team van Side, Belek & ons eigen Antalya-team gaan eten in Belek. Door het hoogseizoen zien we elkaar niet veel, dus het is echt genieten als we allemaal terug samen zijn. De verhaaltjes komen dan boven. Plezier gegarandeerd :)!
We hadden gisteren, ter ere vd nationale feestdag, een belgendagje. We hebben met zo'n 250 Belgen een boottocht op zee gedaan. Er was van alles voorzien, we hadden een Vlaamse kermis, waar wij de scheidsrechters waren & er was echt een superleuke sfeer op de boot. Het was dan ook nog es de warmste dag van de zomer, dus alles was perfect. Er was drank & eten à volonté & we hebben de dag afgesloten met een schuimparty. Hihi, zo grappig om jong & oud samen te zien feesten ^^.
Onze Moby Dick
Op de foto met Funny!
Op de luchthaven is het ook superleuk, maar wel snikheet. We dragen nog steeds ons volledig uniform, inclusief het vestje & doordat we met onze balie onder een soort afdak zitten, kan de warmte niet echt weg, dus ook al staan we in de schaduw, het is daar toch nog altijd afzien. Het is dan helemaal in orde wanneer je bussen mag inspreken in de volle zon :). Gelukkig krijgen we water à volonté, want anders zouden we na 3 bussen mogen afgevoerd worden, denk ik :).
De sfeer op de luchthaven is wel altijd dik in orde. We staan naast de balie van de Duitsers en die zorgen wel voor ambiance en er zijn ook altijd mensen aanwezig die onze transfers regelen en die zijn ook wel dik in orde! Ze noemen me wel een klein beetje gek. Ik vraag me toch altijd af waar ze dat nu halen :p. Nee, je moet gewoon een klein beetje gek zijn om die job te doen denk ik :).
Wat de klanten betreft, dat verschilt van dag tot dag. De ene dag is iedereen superenthousiast om hier te zijn en maken ze grapjes enzo. De andere dag is het juist alsof ze verplicht waren om naar Turkije te komen en is hun geduld ver te zoeken. Zo hebben we veel van die zo'n klanten die kwaad worden omdat hun bus 2 minuutjes langer blijft staan, of omdat iemand is voorgekropen, of omdat het volgens hen niet snel genoeg gaat. Nuja, ik negeer ze dan maar eventjes, tot ze weer afgekoeld zijn en ik ga ondertussen verder met de vriendelijke mensen.
Er zitten dan ook weer klanten tussen die denken dat ze grappig zijn, zoals:
Ik: Goeie middag, naar welk hotel gaat u aub? 1 vd klanten noemt het juiste hotel, terwijl een ander zegt, Adam & Eve, ahja nee, ik zou daar graag met jou es naartoe gaan, gevolgd door een vettige knipoog! Hoe reageer je daar dan gepast op? Ik heb hem verward aangestaard en dan maar gezegd: euhm ja, oké dan, u gaat hier naar beneden, daar staat bus 27, een heel prettige vakantie! en dan in mezelf gezegd: & trap het nu maar af!
Mijn Turks is nog altijd maar baby-turks & dat zal wss wel zo blijven. Ik kan dingen bestellen, een klein beetje praten met de chauffeurs en mensen in de hotels. Mr meer dan da zit er niet in. Nuja, ze zijn al blij als ze zien dat je iets van Turks spreekt. Want de regio waar wij zitten, wonen veel Turken, die bijna niets anders spreken dan Turks. Ze krijgen dan spontaan okselvijvertjes als ze iemand voor hen krijgen die geen Turks spreekt :).
Voor de rest gaat alles hier z'n gewone gangetje. Ik amuseer me nog altijd, maar ik mis jullie toch wel. Er gaat geen dag voorbij waarin dat ik ni es aan jullie heb gedacht. We moeten allicht een voorkeursformulier voor de winter invullen en dan weten we hopelijk snel wanneer we terug naar huis gaan. Ik denk dat het van mij tussen half en eind september zal zijn. Ik zou toch graag thuis zijn om m'n verjaardag te vieren met iedereen die belangrijk is in m'n leven :)!
Tot snel!
Kende iyi bak! (hou jullie goed, in het Turks)
Ik zie jullie graag! <3
Dikke kus xxx
Het is tot nu toe wel weer een leuke maand. Ik kreeg in het begin van de maand een boeketje bloemen van m'n papa omdat ik afgestudeerd ben. Ze waren er dankzij mama op kantoor van op de hoogte. Dus ik kwam nietsvermoedend binnen op kantoor en zag daar een groot boeket liggen. Ik, nieuwsgierige als ik ben (allé, soms toch ^^), vroeg: oooee, voor wie is dat? Ze antwoordden: voor jou Delphine! Ik geloofde het natuurlijk weer niet, want ik krijg ook niet elke week bloemen. Ze bleken dus van papa te zijn en toen ik dat hoorde, kreeg ik het wel moeilijk! Ze zijn in deze warmte jammergenoeg niet zo lang mooi gebleven, maar ik heb een mooie foto van genomen, dus ze zijn vereeuwigd!
Ik ben ook nog naar enkele dansvoorstellingen geweest. De ene voorstelling was in het theater van Aspendos, super gewoon. Het was een verhaal over piraten. Het verhaal zelf was niet spectaculair, maar het dansen vond ik gewoon fantastisch. Ik wou dat ik het zelf in me had, maar helaas .. :)
De andere voorstelling was Troya, over -jawel- het beroemde paard van Troje. Er stonden daar een hele hoop dansers, die allemaal tegelijkertijd hun dansjes deden. Ik kon er maar heel weinig betrappen die een fractie van een seconde na de rest kwamen. Ik ben daar toch wel een klein beetje jaloers op, dat die dat allemaal kunnen, maarja.
We zijn ook nog es met het team van Side, Belek & ons eigen Antalya-team gaan eten in Belek. Door het hoogseizoen zien we elkaar niet veel, dus het is echt genieten als we allemaal terug samen zijn. De verhaaltjes komen dan boven. Plezier gegarandeerd :)!
We hadden gisteren, ter ere vd nationale feestdag, een belgendagje. We hebben met zo'n 250 Belgen een boottocht op zee gedaan. Er was van alles voorzien, we hadden een Vlaamse kermis, waar wij de scheidsrechters waren & er was echt een superleuke sfeer op de boot. Het was dan ook nog es de warmste dag van de zomer, dus alles was perfect. Er was drank & eten à volonté & we hebben de dag afgesloten met een schuimparty. Hihi, zo grappig om jong & oud samen te zien feesten ^^.
Onze Moby Dick
Op de foto met Funny!
Op de luchthaven is het ook superleuk, maar wel snikheet. We dragen nog steeds ons volledig uniform, inclusief het vestje & doordat we met onze balie onder een soort afdak zitten, kan de warmte niet echt weg, dus ook al staan we in de schaduw, het is daar toch nog altijd afzien. Het is dan helemaal in orde wanneer je bussen mag inspreken in de volle zon :). Gelukkig krijgen we water à volonté, want anders zouden we na 3 bussen mogen afgevoerd worden, denk ik :).
De sfeer op de luchthaven is wel altijd dik in orde. We staan naast de balie van de Duitsers en die zorgen wel voor ambiance en er zijn ook altijd mensen aanwezig die onze transfers regelen en die zijn ook wel dik in orde! Ze noemen me wel een klein beetje gek. Ik vraag me toch altijd af waar ze dat nu halen :p. Nee, je moet gewoon een klein beetje gek zijn om die job te doen denk ik :).
Wat de klanten betreft, dat verschilt van dag tot dag. De ene dag is iedereen superenthousiast om hier te zijn en maken ze grapjes enzo. De andere dag is het juist alsof ze verplicht waren om naar Turkije te komen en is hun geduld ver te zoeken. Zo hebben we veel van die zo'n klanten die kwaad worden omdat hun bus 2 minuutjes langer blijft staan, of omdat iemand is voorgekropen, of omdat het volgens hen niet snel genoeg gaat. Nuja, ik negeer ze dan maar eventjes, tot ze weer afgekoeld zijn en ik ga ondertussen verder met de vriendelijke mensen.
Er zitten dan ook weer klanten tussen die denken dat ze grappig zijn, zoals:
Ik: Goeie middag, naar welk hotel gaat u aub? 1 vd klanten noemt het juiste hotel, terwijl een ander zegt, Adam & Eve, ahja nee, ik zou daar graag met jou es naartoe gaan, gevolgd door een vettige knipoog! Hoe reageer je daar dan gepast op? Ik heb hem verward aangestaard en dan maar gezegd: euhm ja, oké dan, u gaat hier naar beneden, daar staat bus 27, een heel prettige vakantie! en dan in mezelf gezegd: & trap het nu maar af!
Mijn Turks is nog altijd maar baby-turks & dat zal wss wel zo blijven. Ik kan dingen bestellen, een klein beetje praten met de chauffeurs en mensen in de hotels. Mr meer dan da zit er niet in. Nuja, ze zijn al blij als ze zien dat je iets van Turks spreekt. Want de regio waar wij zitten, wonen veel Turken, die bijna niets anders spreken dan Turks. Ze krijgen dan spontaan okselvijvertjes als ze iemand voor hen krijgen die geen Turks spreekt :).
Voor de rest gaat alles hier z'n gewone gangetje. Ik amuseer me nog altijd, maar ik mis jullie toch wel. Er gaat geen dag voorbij waarin dat ik ni es aan jullie heb gedacht. We moeten allicht een voorkeursformulier voor de winter invullen en dan weten we hopelijk snel wanneer we terug naar huis gaan. Ik denk dat het van mij tussen half en eind september zal zijn. Ik zou toch graag thuis zijn om m'n verjaardag te vieren met iedereen die belangrijk is in m'n leven :)!
Tot snel!
Kende iyi bak! (hou jullie goed, in het Turks)
Ik zie jullie graag! <3
Dikke kus xxx
donderdag 24 juni 2010
De speeltijd is voorbij :), of toch een klein beetje..
Oké, oké, ik ga nooit meer beloven om sneller iets te schrijven op m'n blog. Het lukt me toch niet om deze belofte te houden. De tijd vliegt hier gewoon voorbij en voor ik het besef zijn we weeral een maandje verder & kom ik steeds tot dezelfde conclusie: ik heb jullie weer een maandje nx verteld.
Ik ben ondertussen aan mijn derde week bezig als hostess. Ik heb 6 hotels, waaronder Delphin Palace. Ik moest me dus in het begin in elk hotel gaan voorstellen als hun nieuwe jetairhostess en in dit hotel ging het als volgt: Hello, my name is Delphine, I'll be the new jetair-rep here in this hotel. Okay, what is your name? Delphine. Huh, what? Delphine. Huh, like the hotel? YES!
Ze hebben hier problemen om onze westerse namen uit te spreken waardoor een naam plots helemaal anders klinkt, maar Delphine kennen ze wel doordat hier veel zaken en hotels die naam hebben. Dus je zou denken dat het dan ook gemakkelijker zou zijn om jezelf voor te stellen. Nee hoor. Ze kijken me altijd zo raar aan, omdat zij dan denken aan een dolfijn :). Nujaaa, dat nemen we er dan bij zkr :).
We hebben de voorbije maand ook enkele leuke dingen gedaan met het team. We mochten op een avond mee met een feestboot. Eten, drank & muziek à volonté. Het was een superleuke avond, alleen was de nacht weer wat kort, aangezien ik 's morgens om half 10 in mijn eerste hotel moest zijn.
We zijn ook op quadsafari geweest. Zooo leuk!! de bergen in met de quad. Op sommige stukken wel serieus opletten dat je niet omkantelde door de grote stenen of met je wiel van de boord ging & zo naar beneden reed. We gingen zo ook een paar keer door het water met de quads en gelukkig reed ik direct na de begeleider, want de 2 jongens die gedurende de volledige rit foto's trokken en filmpjes maakten, waren van hun quad gestapt om ons met emmers water nat te maken. Doordat ik zo snel na de begeleider kwam, stonden ze nog niet volledig in positie, waardoor ik maar een paar emmers over me kreeg. De rest kwam kletsnat terug uit dat water. Maar twas echt een supermiddagje. We zijn daarna nog een half uurtje op jeepsafari geweest en ook daar gingen we terug met de jeep door het water. Ik hoop dat ze nog es vrijwilligers nodig hebben om die excursie mee te doen..
We waren vorige week ook nog uitgenodigd op een bbq in Side. Het volledige Jetair-team van de Turkse rivièra was daar, dus het was leuk om iedereen nog es samen terug te zien.
Op de luchthaven gaat alles ook vlotjes ondertussen. Het is zo opvallend hoe weinig mensen weten wat de naam is van hun hotel. Ze hebben het heel lang geleden es gehoord en kunnen dan in het beste geval nog iets zeggen waardoor we toch al een beetje weten waar ze naartoe gaan. Zo zijn er mensen die gaan naar de Sherlock Holmes (Sherwood Breezes), de Mirak Lima (Limak Limra) of de Al pasta (alp pasha). Jeja, we horen daar wel een en ander. Het moeilijkste is dan om niet in een lach uit te schieten en om hen te verbeteren zonder hen belachelijk te maken.
Bij de departure zitten af en toe bekende gezichten achter de balies. Ik stond enkele weken geleden aan de balie bij 2 jongens(een niet zo mooie jongen en een mooie jongen). Die niet zo mooie jongen nam de hele tijd het woord en toen iedereen ingecheckt was, liep ik naar de arrivalbalies. Plots hoorde ik mijn naam, het was die niet zo mooie jongen. Hij liep naar me toe en vroeg of we elkaar nog es konden terugzien. Ik zei hem dat ik niet afspreek met collega's van op de luchthaven en hij vroeg of hij me echt niet kon terugzien. Ik zei: tuurlijk wel, maar alleen op de luchthaven. Hij bleef volhouden en gaf me een kaartje met z'n nummer op en zei dat ik dan kon kiezen of ik hem wilde bellen of niet. We zijn ondertussen enkele weken verder en ik zag hem gisteren op de luchthaven. Hij kwam naar me en vroeg of ik nog steeds het kaartje had met z'n nummer erop, want hij was al enkele weken aan het wachten op een telefoontje. Ik heb dat kaartje ergens weggegooid, maar voor de minste miserie zei ik hem dat ik nog steeds het kaartje had. Ik deed dan snel verder met de klanten en hij zei: I still want to meet you. De klanten keken ondertussen een beetje raar naar mij, dus ik probeerde die jongen zoveel mogelijk te negeren, maar ook die hint verstond hij niet. Toen iedereen terug ingecheckt was, liep hij terug achter mij en zei: can we meet again? Alleeeeeeee jong, snap die hint dan toch es!! Ik heb hem dan heel duidelijk gezegd dat ik nx wil beginnen met hem en dat we enkel vrienden kunnen zijn binnen de luchthaven :). Ik hoop van harte dat hij het nu begrepen heeft :), maar het blijft een Turk hé, die blijven proberen. Gelukkig zijn ze niet allemaal zo.
Het begint ondertussen ook drukker te worden, maar dat is goed. Ik heb er zin in. Hopelijk betekent dat ook dat we meer mensen zien tijdens de infomeetings, want als je zo een volledige dag niemand ziet, is dat best frustrerend.
Ik heb nu toch wel een boek mee wanneer ik naar de hotels ga, want in sommige hotels kun je een beetje praten met collega's van andere maatschappijen, maar soms zit je daar alleen en dan is een boek ideaal om de tijd te verdrijven.
De warmte is gelukkig een beetje minder drukkend deze week, want vorige week was het hier overdag rond de 40°C. Allemaal leuk enzo wanneer je vakantie hebt, maar niet zo wanneer je rondloopt in een uniform - met verplicht het vestje tijdens de luchthavenshiften -. Ik was vorige week ook wel een klein beetje jaloers op de mensen die mochten vertrekken naar België, begrijp me niet verkeerd, ik vind het hier nog steeds super en ik ga hier met plezier nog enkele maandjes blijven, maar ik had graag nog es ff het Belgische weer gehad. Damn, ik had nooit gedacht dat ik dat nog zou missen.
Zijn jullie ondertussen nog op zoek naar een vakantiebestemming? Ik raad jullie heel sterk Antalya aan. Ze hebben hier leuke hotels & mij krijg je er gratis bij ;).
Mr kijk, kga nog es naar buiten si, toch wa genieten van het mooie weer met een goed boek & n flesje water :).
Dikke kus xxx
Ik ben ondertussen aan mijn derde week bezig als hostess. Ik heb 6 hotels, waaronder Delphin Palace. Ik moest me dus in het begin in elk hotel gaan voorstellen als hun nieuwe jetairhostess en in dit hotel ging het als volgt: Hello, my name is Delphine, I'll be the new jetair-rep here in this hotel. Okay, what is your name? Delphine. Huh, what? Delphine. Huh, like the hotel? YES!
Ze hebben hier problemen om onze westerse namen uit te spreken waardoor een naam plots helemaal anders klinkt, maar Delphine kennen ze wel doordat hier veel zaken en hotels die naam hebben. Dus je zou denken dat het dan ook gemakkelijker zou zijn om jezelf voor te stellen. Nee hoor. Ze kijken me altijd zo raar aan, omdat zij dan denken aan een dolfijn :). Nujaaa, dat nemen we er dan bij zkr :).
We hebben de voorbije maand ook enkele leuke dingen gedaan met het team. We mochten op een avond mee met een feestboot. Eten, drank & muziek à volonté. Het was een superleuke avond, alleen was de nacht weer wat kort, aangezien ik 's morgens om half 10 in mijn eerste hotel moest zijn.
We zijn ook op quadsafari geweest. Zooo leuk!! de bergen in met de quad. Op sommige stukken wel serieus opletten dat je niet omkantelde door de grote stenen of met je wiel van de boord ging & zo naar beneden reed. We gingen zo ook een paar keer door het water met de quads en gelukkig reed ik direct na de begeleider, want de 2 jongens die gedurende de volledige rit foto's trokken en filmpjes maakten, waren van hun quad gestapt om ons met emmers water nat te maken. Doordat ik zo snel na de begeleider kwam, stonden ze nog niet volledig in positie, waardoor ik maar een paar emmers over me kreeg. De rest kwam kletsnat terug uit dat water. Maar twas echt een supermiddagje. We zijn daarna nog een half uurtje op jeepsafari geweest en ook daar gingen we terug met de jeep door het water. Ik hoop dat ze nog es vrijwilligers nodig hebben om die excursie mee te doen..
We waren vorige week ook nog uitgenodigd op een bbq in Side. Het volledige Jetair-team van de Turkse rivièra was daar, dus het was leuk om iedereen nog es samen terug te zien.
Op de luchthaven gaat alles ook vlotjes ondertussen. Het is zo opvallend hoe weinig mensen weten wat de naam is van hun hotel. Ze hebben het heel lang geleden es gehoord en kunnen dan in het beste geval nog iets zeggen waardoor we toch al een beetje weten waar ze naartoe gaan. Zo zijn er mensen die gaan naar de Sherlock Holmes (Sherwood Breezes), de Mirak Lima (Limak Limra) of de Al pasta (alp pasha). Jeja, we horen daar wel een en ander. Het moeilijkste is dan om niet in een lach uit te schieten en om hen te verbeteren zonder hen belachelijk te maken.
Bij de departure zitten af en toe bekende gezichten achter de balies. Ik stond enkele weken geleden aan de balie bij 2 jongens(een niet zo mooie jongen en een mooie jongen). Die niet zo mooie jongen nam de hele tijd het woord en toen iedereen ingecheckt was, liep ik naar de arrivalbalies. Plots hoorde ik mijn naam, het was die niet zo mooie jongen. Hij liep naar me toe en vroeg of we elkaar nog es konden terugzien. Ik zei hem dat ik niet afspreek met collega's van op de luchthaven en hij vroeg of hij me echt niet kon terugzien. Ik zei: tuurlijk wel, maar alleen op de luchthaven. Hij bleef volhouden en gaf me een kaartje met z'n nummer op en zei dat ik dan kon kiezen of ik hem wilde bellen of niet. We zijn ondertussen enkele weken verder en ik zag hem gisteren op de luchthaven. Hij kwam naar me en vroeg of ik nog steeds het kaartje had met z'n nummer erop, want hij was al enkele weken aan het wachten op een telefoontje. Ik heb dat kaartje ergens weggegooid, maar voor de minste miserie zei ik hem dat ik nog steeds het kaartje had. Ik deed dan snel verder met de klanten en hij zei: I still want to meet you. De klanten keken ondertussen een beetje raar naar mij, dus ik probeerde die jongen zoveel mogelijk te negeren, maar ook die hint verstond hij niet. Toen iedereen terug ingecheckt was, liep hij terug achter mij en zei: can we meet again? Alleeeeeeee jong, snap die hint dan toch es!! Ik heb hem dan heel duidelijk gezegd dat ik nx wil beginnen met hem en dat we enkel vrienden kunnen zijn binnen de luchthaven :). Ik hoop van harte dat hij het nu begrepen heeft :), maar het blijft een Turk hé, die blijven proberen. Gelukkig zijn ze niet allemaal zo.
Het begint ondertussen ook drukker te worden, maar dat is goed. Ik heb er zin in. Hopelijk betekent dat ook dat we meer mensen zien tijdens de infomeetings, want als je zo een volledige dag niemand ziet, is dat best frustrerend.
Ik heb nu toch wel een boek mee wanneer ik naar de hotels ga, want in sommige hotels kun je een beetje praten met collega's van andere maatschappijen, maar soms zit je daar alleen en dan is een boek ideaal om de tijd te verdrijven.
De warmte is gelukkig een beetje minder drukkend deze week, want vorige week was het hier overdag rond de 40°C. Allemaal leuk enzo wanneer je vakantie hebt, maar niet zo wanneer je rondloopt in een uniform - met verplicht het vestje tijdens de luchthavenshiften -. Ik was vorige week ook wel een klein beetje jaloers op de mensen die mochten vertrekken naar België, begrijp me niet verkeerd, ik vind het hier nog steeds super en ik ga hier met plezier nog enkele maandjes blijven, maar ik had graag nog es ff het Belgische weer gehad. Damn, ik had nooit gedacht dat ik dat nog zou missen.
Zijn jullie ondertussen nog op zoek naar een vakantiebestemming? Ik raad jullie heel sterk Antalya aan. Ze hebben hier leuke hotels & mij krijg je er gratis bij ;).
Mr kijk, kga nog es naar buiten si, toch wa genieten van het mooie weer met een goed boek & n flesje water :).
Dikke kus xxx
zondag 30 mei 2010
Tien weken later
Oeps, tot zover m'n belofte om jullie sneller op de hoogte te brengen van m'n leventje hier :). Sorrryyyyyy..
Mr ik heb wel een goed excuus nu. Ik had hoog bezoek hier in Antalya. Niemand minder dan de mama & Luc zijn langsgekomen voor 11 dagen. Het was superleuk om weer bekende gezichten te zien. Ik had luchthavendienst toen ze toekwamen en ik stond aan de balie om iedereen door te verwijzen naar de juiste bus, toen ik plots een fototoestel zag dat op mij gericht was. Dat kon maar 1 ding betekenen: Ze waren er! Ik deed snel verder met de klanten en toen er nog enkele klanten voor hen stonden, keek mama naar mij met zo'n trotse blik :). Toen er nog maar 1 iemand voor hen was, was het prijs. De traantjes vloeiden al bij mama :), hehe, maar voor de mensen die haar kennen, is dit zeker en vast geen verrassing. Ik stuurde hen naar de juiste bus en beloofde hen dat ik hun bus zou inspreken. De chauffeur vond het blijkbaar niet nodig om te wachten en is zonder busspeech vertrokken naar het hotel, grrr. Als ik ooit te weten kom wie dat was!! Nuja, ik ben 's avonds naar hun hotel gegaan en daar hadden ze kado'tjes voor mij :), eierkoeken, mentjes & cake'jes (dank u lieve zusjes), het vierde boek van Twilight (dank je wim voor de ballonnen ^^), films, boeken, chocolade, .. Moet ik nog meer zeggen?!
Tijdens hun volledige verblijf ben ik ongeveer elke avond (als ik niet op de luchthaven stond) naar hun hotel gegaan, waar ik bovendien gratis maaltijden kreeg. Zo zie je maar, niets dan voordelen ^^. Ik heb ondertussen ook es kennis gemaakt met de dolmusjes. En ja hoor, ik ben ook al es verloren gereden. Ik stapte op hier bij m'n appartement om op m'n vrije dag naar Antalya-stad te gaan en ik vroeg heel duidelijk: do you go to Kaleiçi? Yes: zei de chauffeur. In het begin ging alles goed, maar plots kwamen we op een weg die ik niet kende. Ik dacht: oké, mss een shortcut. Niet dus. We reden op een grote baan die ik nog steeds niet kende en plots zag ik borden staan met daarop: Kemer, Ankara, Alanya, .. Volledig uit de richting van Kaleiçi dus. De chauffeur volgde het bordje met Otogar (eindhalte) en aangezien het geen zin had om gewoon op een plek uit te stappen, reed ik dus maar mee tot aan de eindhalte. Ik stapte uit en vroeg de chauffeur welke bus ik dan wel moest nemen richting Kaleiçi. Hij sprak-zoals veel Turken- praktisch geen Engels, maar hij wees me een bepaalde plek aan. Ik dacht dat hij de bus bedoelde die daar stond, dus ik ging naar die chauffeur en vroeg: Kaleiçi? Hij schudde zijn hoofd en wees naar de plek voor zijn bus. Daar stond dus nx, maar ik besloot om daar toch maar te gaan staan. Gelukkig stopte er snel een bus en die reed wel richting Kaleiçi. Ik heb me wijselijk vooraan gezet en de lieve chauffeur riep me wnr we er waren. Ik was ondertussen al meer dan een uur te laat (en jullie moeten weten dat ik 50minuten vooraf vertrokken was, voor een ritje van max. 30min.). Gelukkig was de rest van de dag wel super. Het weer was dik in orde. We zijn naar Alanya gegaan en hebben daar het kasteel en de grotten bezocht. Voor we terug naar het hotel gingen, zijn we eerst nog naar mijn appartement gekomen & hebben ze spaghetti gemaakt, mmm. En ik moet zeggen: Het smaakt toch zoveel beter wanneer het met zoveel liefde gemaakt is :). Dus bij deze nog es een grote dank jullie!
Ik zit hier ondertussen al 10 weken en mijn stage zit er dus ook bijna op. Amai, de tijd vliegt hier echt. Tegen dat ik het goed en wel besef is die week alweer om. Maar beter zo dan dat ik hier constant op m'n horloge moet kijken eh :). Ik mocht deze middag mee met Nico om zelf 3 infomeetings te geven. En natuurlijk is er juist vandaag niemand afgekomen. Ik ben ontzettend benieuwd welke hotels ik zal krijgen en hoe alles zal verlopen. Ik krijg dus in de loop van volgende week ook m'n auto. Dat zal alles een heel stuk makkelijker maken, dan moet ik bvb. ook al niet meer uitzoeken met wie ik mee moet. En dan kan ik op m'n vrije dag ook weer gemakkelijk ergens naartoe. Iets om naar uit te kijken dus :).
We hebben de voorbije weken raar weer gehad, de ene dag echt warm en de andere dag bewolkt met soms wat regen en dan weer zonnig. Moeilijk om zo in te schatten wat je moet aandoen van kleren. Het begint hier eindelijk weer warm te worden. Deze middag stond er op een bordje bij de hotels dat het 31°C was, niet mis eh :).
Maar de grote warmte moet nog komen. Pf, we gaan ons echt te pletter zweten met da jetair-uniformpje. (ahja trouwens, er werd een foto getrokken van mij in uniform, dus nog eventjes geduld en dan kunnen jullie het allemaal met jullie eigen ogen zien!)
Nuja, ik ga jullie nu weer moeten laten. Ik ga me dan klaarmaken om vanavond naar de luchthaven te gaan.
Dikke kus
xxxx
Görüsürüz
<3
Mr ik heb wel een goed excuus nu. Ik had hoog bezoek hier in Antalya. Niemand minder dan de mama & Luc zijn langsgekomen voor 11 dagen. Het was superleuk om weer bekende gezichten te zien. Ik had luchthavendienst toen ze toekwamen en ik stond aan de balie om iedereen door te verwijzen naar de juiste bus, toen ik plots een fototoestel zag dat op mij gericht was. Dat kon maar 1 ding betekenen: Ze waren er! Ik deed snel verder met de klanten en toen er nog enkele klanten voor hen stonden, keek mama naar mij met zo'n trotse blik :). Toen er nog maar 1 iemand voor hen was, was het prijs. De traantjes vloeiden al bij mama :), hehe, maar voor de mensen die haar kennen, is dit zeker en vast geen verrassing. Ik stuurde hen naar de juiste bus en beloofde hen dat ik hun bus zou inspreken. De chauffeur vond het blijkbaar niet nodig om te wachten en is zonder busspeech vertrokken naar het hotel, grrr. Als ik ooit te weten kom wie dat was!! Nuja, ik ben 's avonds naar hun hotel gegaan en daar hadden ze kado'tjes voor mij :), eierkoeken, mentjes & cake'jes (dank u lieve zusjes), het vierde boek van Twilight (dank je wim voor de ballonnen ^^), films, boeken, chocolade, .. Moet ik nog meer zeggen?!
Tijdens hun volledige verblijf ben ik ongeveer elke avond (als ik niet op de luchthaven stond) naar hun hotel gegaan, waar ik bovendien gratis maaltijden kreeg. Zo zie je maar, niets dan voordelen ^^. Ik heb ondertussen ook es kennis gemaakt met de dolmusjes. En ja hoor, ik ben ook al es verloren gereden. Ik stapte op hier bij m'n appartement om op m'n vrije dag naar Antalya-stad te gaan en ik vroeg heel duidelijk: do you go to Kaleiçi? Yes: zei de chauffeur. In het begin ging alles goed, maar plots kwamen we op een weg die ik niet kende. Ik dacht: oké, mss een shortcut. Niet dus. We reden op een grote baan die ik nog steeds niet kende en plots zag ik borden staan met daarop: Kemer, Ankara, Alanya, .. Volledig uit de richting van Kaleiçi dus. De chauffeur volgde het bordje met Otogar (eindhalte) en aangezien het geen zin had om gewoon op een plek uit te stappen, reed ik dus maar mee tot aan de eindhalte. Ik stapte uit en vroeg de chauffeur welke bus ik dan wel moest nemen richting Kaleiçi. Hij sprak-zoals veel Turken- praktisch geen Engels, maar hij wees me een bepaalde plek aan. Ik dacht dat hij de bus bedoelde die daar stond, dus ik ging naar die chauffeur en vroeg: Kaleiçi? Hij schudde zijn hoofd en wees naar de plek voor zijn bus. Daar stond dus nx, maar ik besloot om daar toch maar te gaan staan. Gelukkig stopte er snel een bus en die reed wel richting Kaleiçi. Ik heb me wijselijk vooraan gezet en de lieve chauffeur riep me wnr we er waren. Ik was ondertussen al meer dan een uur te laat (en jullie moeten weten dat ik 50minuten vooraf vertrokken was, voor een ritje van max. 30min.). Gelukkig was de rest van de dag wel super. Het weer was dik in orde. We zijn naar Alanya gegaan en hebben daar het kasteel en de grotten bezocht. Voor we terug naar het hotel gingen, zijn we eerst nog naar mijn appartement gekomen & hebben ze spaghetti gemaakt, mmm. En ik moet zeggen: Het smaakt toch zoveel beter wanneer het met zoveel liefde gemaakt is :). Dus bij deze nog es een grote dank jullie!
Ik ben donderdag ook naar een feestje geweest in Side. Amai, da was al lang geleden dat ik nog es een feestje had. Maar het is toch niet hetzelfde zonder m'n lieve maatjes in Ieper. We moesten allemaal verkleed zijn & ons thema was Mexico! We hadden nogal wat bekijks op weg naar het feestje. Nogal een geluk dat er mij niemand kent in Side. De collega's daarentegen hadden wat minder geluk :p. Het was een leuke avond, maar wel een korte nacht. Ik moest 's morgens om 7 uur alweer opstaan, om om half 8 de bus richting de luchthaven in Antalya te nemen. En ik heb het tot rond 9 uur 's avonds uitgehouden, daarna was ik te moe om nog iets te doen.
Ik zit hier ondertussen al 10 weken en mijn stage zit er dus ook bijna op. Amai, de tijd vliegt hier echt. Tegen dat ik het goed en wel besef is die week alweer om. Maar beter zo dan dat ik hier constant op m'n horloge moet kijken eh :). Ik mocht deze middag mee met Nico om zelf 3 infomeetings te geven. En natuurlijk is er juist vandaag niemand afgekomen. Ik ben ontzettend benieuwd welke hotels ik zal krijgen en hoe alles zal verlopen. Ik krijg dus in de loop van volgende week ook m'n auto. Dat zal alles een heel stuk makkelijker maken, dan moet ik bvb. ook al niet meer uitzoeken met wie ik mee moet. En dan kan ik op m'n vrije dag ook weer gemakkelijk ergens naartoe. Iets om naar uit te kijken dus :).
We hebben de voorbije weken raar weer gehad, de ene dag echt warm en de andere dag bewolkt met soms wat regen en dan weer zonnig. Moeilijk om zo in te schatten wat je moet aandoen van kleren. Het begint hier eindelijk weer warm te worden. Deze middag stond er op een bordje bij de hotels dat het 31°C was, niet mis eh :).
Maar de grote warmte moet nog komen. Pf, we gaan ons echt te pletter zweten met da jetair-uniformpje. (ahja trouwens, er werd een foto getrokken van mij in uniform, dus nog eventjes geduld en dan kunnen jullie het allemaal met jullie eigen ogen zien!)
Nuja, ik ga jullie nu weer moeten laten. Ik ga me dan klaarmaken om vanavond naar de luchthaven te gaan.
Dikke kus
xxxx
Görüsürüz
<3
zondag 2 mei 2010
Het leven in Antalya.. Na de vulkaanuitbarsting
Oei, tis al weer een eindje geleden dat ik jullie nog iets heb laten weten.
Fjieeeuww, ik ben blij dat die aswolk ons niet TE veel problemen meer heeft gegeven. De klanten zijn na m'n vorige bericht gelukkig snel vertrokken, de ene al tevredener dan de andere. Mrja, er gaan altijd wel zo'n klanten tussenzitten zkr.
Enkele dagen na de eerste vluchten terug richting België kwamen de eerste toeristen alweer aan hier in Antalya, dus tijd om eventjes uit te rusten was er niet. Je zou gaan denken dat die blij waren dat ze eindelijk op vakantie konden vertrekken, maar nx was minder waar. Het waren stuk voor stuk zuurpruimen. Nuja, da's hun probleem wi :).
Ik heb ondertussen nog wat aan sightseeing gedaan. Zo ben ik es naar de Düden-watervallen geweest. Mooi! Ze liggen in een aangenaam parkje en je kan er een mooie wandeling maken & vooral mooie foto's maken om jullie vooral niet jaloers te maken :). Ik mocht vorige week ook mee op excursie naar Kekova-Myra. Amai, kheb m'n ogen uitgekeken op de baan ernaartoe, we reden tussen de zee en de rotsen. Elke keer wnr we weer een bocht omgingen dacht ik: waaww!! Het was zo mooi dat ik er stil van werd. Zegt genoeg zkr..
Tijdens die excursie deden we een boottocht en ik zat naast een dertiger die samen met z'n moeder op reis was. Hij wist dan blijkbaar nog niet dat ik van Jetair was, want hij was tegen andere mensen aan het klagen over de lange busrit en dat Jetair alleen maar wil verkopen en zo de klant alles wijsmaakt. Ik draaide wijselijk m'n hoofd om niet de indruk te geven dat ik aan het luisteren was, maar oooohh da was ik echt wel :).
's Middags zat ik toevallig bij da koppel waartegen die dertiger had zitten klagen en jawel hoor, hij kwam er weer bijzitten, vergezeld vn z'n moeder. Op een bepaald moment waren ze bezig van hun hotel en hoe goed het daar wel allemaal is. Ze vertelden dus allemaal hun verhaal en plots vraagt die dertiger aan mij: "en in welk hotel logeer jij?". Ik antwoordde hierop: ik logeer in 'n appartement, ik ben Jetair-rep. Hehe, het kon niet stiller zijn :).
Hij zei dan uiteindelijk: Ken je Pieter (de chief vn Kemer)? en ja, ik kende die. Toen hij wist dat ik Pieter ken, vertelde hij toch nog es z'n verhaal, maar dit keer véééééél braver dan op de boot.
De rest van de middag was het alsof er suiker aan m'n gat hing. Overal waar ik liep, liep hij achter. Aaarghh.
We hebben ondertussen ook es de fitness-toestelletjes geprobeerd die overal in Antalya terug te vinden zijn op pleintjes. Hehe, het is nog leuk om te doen & zeer zeker voor herhaling vatbaar :).
Vorige week was in Belek ook de suppliers fair. We kregen daar allerlei info en fotomateriaal over de excursies die we verkopen. Hoe mooier de foto's, hoe gemakkelijk het verkocht geraakt eh ^^.
Die Turken zijn toch echt niet te doen eh, bij een bepaalde stand gaven ze stylo's, notitieblokjes, foto's, kaartjes en snoepen weg. Toen die vent dat snoep in m'n plastiek zakje stak, zei hij: this candy is sweet, but not as sweet as you! Tsss, zou die zin bij iemand lukken? Zoja, redelijk zielig wi :).
Ondertussen was het ook vakantie voor de Nederlanders en dat hebben we geweten. Vliegtuigen en bussen vol! Wat wel positief is aan die Nederlanders, is dat ze ambiance kunnen maken. Het wordt direct ook veel leuker om hun bussen in te spreken.
Na de Hollanders, kwamen de Belgen terug aan. Ik weet niet wat het is, maar echt niemand lijkt blij te zijn om hier te zijn. Alléééé, smile & be happy, you're in Turkey. Ik ga allicht die Hollanders en hun stomme mopjes nog missen.
En die vulkaan doet weeral raar nu, dat hij nog maar even stil blijft tot die vieze mensen weer allemaal naar huis zijn wi. Ze lopen nu al zo vies gezind rond, ik zou ze ni graag reden geven om es echt te klagen :).
Euuuhh, wat heb ik hier nog gedaan ondertussen? Ahjajaja, we zijn gisteren naar de show Fire of Anatolia gaan kijken. We waren daar ruim op tijd (maar liefst 2u vooraf) en dat was een beetje teveel van het goede. Gelukkig waren de collega's van Belek ook mee, dus tis altijd leuk om dan terug bij te praten. De show was nog mooi, maar ik vond wel dat er meer verhaal in mocht zitten. Nuja, chapeau wat die dansers kunnen.
Voor mij zat een man die duidelijk fan was van dansshows. Elke keer als hij de indruk had dat er een stuk afgelopen was, klapte hij echt superhard in z'n handen. Ik denk dat hij elke keer weer moet gedacht hebben: damn, wrm heb ik nu weer zo hard geklapt dat m'n handen ervan pijn doen. Mrja, hij bleef het toch maar doen. Die mannen toch, ze gaan het nooit leren eh :)!
Maar iets wat ik echt superleuk vond, was het optreden van MaNga. Da's een groep die blijkbaar populair is hier in Turkije en ze gaan dit jaar naar het Eurovisiesongfestival. Ze treedden gratis op, op de unief in Antalya. Ik ging mee met een collega van op de luchthaven. Toen we er bijna waren, zei hij: ahja, je hebt een kaart nodig om binnen te geraken en jij hebt dat niet. Ik dacht: jaaaa, da's mooi van je dat je dat nu zegt. Mr hij zei: geen nood, ik heb al een plan. Vanaf nu ben je erasmus-student en je bent gewoon je kaart thuis vergeten. Gelukkig stond aan de ingang een man, dus es liefjes gezegd dat ik thuis m'n kaart vergeten was en dan mooi gelachen en hup MaNga, here we come!
Alle liedjes waren -hoe kan het ook anders- in het Turks, maar het was echt super! en diegene waarmee ik daar was, hebben hier en daar wat proberen te vertalen in het Engels, zodat ik toch een beetje zou mee zijn.
Ze hebben ook het liedje gezongen die ze gaan zingen op het songfestival & ja hoor, da kende ik wel al. Met tekst en al :). Kheb wel niet meegezongen, kwilde niemand wegjagen (kmoest nog thuisgeraken die avond :) ).
Voila, ik denk dat ik nu een beetje alles verteld heb. Jullie kunnen er weer tegen voor een week of 3 ^^. Nenee, kzal beter m'n best doen vanaf nu.
Tot snel!!
xxxx dikke kus
Fjieeeuww, ik ben blij dat die aswolk ons niet TE veel problemen meer heeft gegeven. De klanten zijn na m'n vorige bericht gelukkig snel vertrokken, de ene al tevredener dan de andere. Mrja, er gaan altijd wel zo'n klanten tussenzitten zkr.
Enkele dagen na de eerste vluchten terug richting België kwamen de eerste toeristen alweer aan hier in Antalya, dus tijd om eventjes uit te rusten was er niet. Je zou gaan denken dat die blij waren dat ze eindelijk op vakantie konden vertrekken, maar nx was minder waar. Het waren stuk voor stuk zuurpruimen. Nuja, da's hun probleem wi :).
Ik heb ondertussen nog wat aan sightseeing gedaan. Zo ben ik es naar de Düden-watervallen geweest. Mooi! Ze liggen in een aangenaam parkje en je kan er een mooie wandeling maken & vooral mooie foto's maken om jullie vooral niet jaloers te maken :). Ik mocht vorige week ook mee op excursie naar Kekova-Myra. Amai, kheb m'n ogen uitgekeken op de baan ernaartoe, we reden tussen de zee en de rotsen. Elke keer wnr we weer een bocht omgingen dacht ik: waaww!! Het was zo mooi dat ik er stil van werd. Zegt genoeg zkr..
Tijdens die excursie deden we een boottocht en ik zat naast een dertiger die samen met z'n moeder op reis was. Hij wist dan blijkbaar nog niet dat ik van Jetair was, want hij was tegen andere mensen aan het klagen over de lange busrit en dat Jetair alleen maar wil verkopen en zo de klant alles wijsmaakt. Ik draaide wijselijk m'n hoofd om niet de indruk te geven dat ik aan het luisteren was, maar oooohh da was ik echt wel :).
's Middags zat ik toevallig bij da koppel waartegen die dertiger had zitten klagen en jawel hoor, hij kwam er weer bijzitten, vergezeld vn z'n moeder. Op een bepaald moment waren ze bezig van hun hotel en hoe goed het daar wel allemaal is. Ze vertelden dus allemaal hun verhaal en plots vraagt die dertiger aan mij: "en in welk hotel logeer jij?". Ik antwoordde hierop: ik logeer in 'n appartement, ik ben Jetair-rep. Hehe, het kon niet stiller zijn :).
Hij zei dan uiteindelijk: Ken je Pieter (de chief vn Kemer)? en ja, ik kende die. Toen hij wist dat ik Pieter ken, vertelde hij toch nog es z'n verhaal, maar dit keer véééééél braver dan op de boot.
De rest van de middag was het alsof er suiker aan m'n gat hing. Overal waar ik liep, liep hij achter. Aaarghh.
We hebben ondertussen ook es de fitness-toestelletjes geprobeerd die overal in Antalya terug te vinden zijn op pleintjes. Hehe, het is nog leuk om te doen & zeer zeker voor herhaling vatbaar :).
Vorige week was in Belek ook de suppliers fair. We kregen daar allerlei info en fotomateriaal over de excursies die we verkopen. Hoe mooier de foto's, hoe gemakkelijk het verkocht geraakt eh ^^.
Die Turken zijn toch echt niet te doen eh, bij een bepaalde stand gaven ze stylo's, notitieblokjes, foto's, kaartjes en snoepen weg. Toen die vent dat snoep in m'n plastiek zakje stak, zei hij: this candy is sweet, but not as sweet as you! Tsss, zou die zin bij iemand lukken? Zoja, redelijk zielig wi :).
Ondertussen was het ook vakantie voor de Nederlanders en dat hebben we geweten. Vliegtuigen en bussen vol! Wat wel positief is aan die Nederlanders, is dat ze ambiance kunnen maken. Het wordt direct ook veel leuker om hun bussen in te spreken.
Na de Hollanders, kwamen de Belgen terug aan. Ik weet niet wat het is, maar echt niemand lijkt blij te zijn om hier te zijn. Alléééé, smile & be happy, you're in Turkey. Ik ga allicht die Hollanders en hun stomme mopjes nog missen.
En die vulkaan doet weeral raar nu, dat hij nog maar even stil blijft tot die vieze mensen weer allemaal naar huis zijn wi. Ze lopen nu al zo vies gezind rond, ik zou ze ni graag reden geven om es echt te klagen :).
Euuuhh, wat heb ik hier nog gedaan ondertussen? Ahjajaja, we zijn gisteren naar de show Fire of Anatolia gaan kijken. We waren daar ruim op tijd (maar liefst 2u vooraf) en dat was een beetje teveel van het goede. Gelukkig waren de collega's van Belek ook mee, dus tis altijd leuk om dan terug bij te praten. De show was nog mooi, maar ik vond wel dat er meer verhaal in mocht zitten. Nuja, chapeau wat die dansers kunnen.
Voor mij zat een man die duidelijk fan was van dansshows. Elke keer als hij de indruk had dat er een stuk afgelopen was, klapte hij echt superhard in z'n handen. Ik denk dat hij elke keer weer moet gedacht hebben: damn, wrm heb ik nu weer zo hard geklapt dat m'n handen ervan pijn doen. Mrja, hij bleef het toch maar doen. Die mannen toch, ze gaan het nooit leren eh :)!
Maar iets wat ik echt superleuk vond, was het optreden van MaNga. Da's een groep die blijkbaar populair is hier in Turkije en ze gaan dit jaar naar het Eurovisiesongfestival. Ze treedden gratis op, op de unief in Antalya. Ik ging mee met een collega van op de luchthaven. Toen we er bijna waren, zei hij: ahja, je hebt een kaart nodig om binnen te geraken en jij hebt dat niet. Ik dacht: jaaaa, da's mooi van je dat je dat nu zegt. Mr hij zei: geen nood, ik heb al een plan. Vanaf nu ben je erasmus-student en je bent gewoon je kaart thuis vergeten. Gelukkig stond aan de ingang een man, dus es liefjes gezegd dat ik thuis m'n kaart vergeten was en dan mooi gelachen en hup MaNga, here we come!
Alle liedjes waren -hoe kan het ook anders- in het Turks, maar het was echt super! en diegene waarmee ik daar was, hebben hier en daar wat proberen te vertalen in het Engels, zodat ik toch een beetje zou mee zijn.
Ze hebben ook het liedje gezongen die ze gaan zingen op het songfestival & ja hoor, da kende ik wel al. Met tekst en al :). Kheb wel niet meegezongen, kwilde niemand wegjagen (kmoest nog thuisgeraken die avond :) ).
Voila, ik denk dat ik nu een beetje alles verteld heb. Jullie kunnen er weer tegen voor een week of 3 ^^. Nenee, kzal beter m'n best doen vanaf nu.
Tot snel!!
xxxx dikke kus
maandag 19 april 2010
een maand later..
Amai, het was me het weekje wel..
Ik mocht maandag terug op excursie, naar Manavgat-Side deze keer. 's morgens gingen we eerst naar Side, waar je ff vrije tijd krijgt. Daarna reden we verder naar de markt van Manavgat, da's wel es leuk om te zien, mr om daar nu 2 uur rond te wandelen is voor mij toch wel een beetje teveel van het goede! Mr kheb ondertussen wel een mooie sjaal bij :). Kheb het afdingen duidelijk ook al redelijk goe onder de knie, want kheb hem vr 10 TL (Turkse Lira) gekocht ipv 20 TL. De verkoper begon met 20 TL en ik zei: no, 10 TL. Hij dan: no, 15. ik: No, 10, hij oké oké, 14, ik nooo 10. Hij zei dan na lang nadenken 12 en ik terug no 10, waarop hij uiteindelijk plooide ^^. Da moeten we dus es meer proberen :).
Na de markt reden we verder richting een boot voor een boottochtje op de Manavgatrivier. Onderweg zijn we even gestopt aan een strandje met allerlei kraampjes en na deze tussenstop zijn we teruggegaan naar het beginpunt. Het was een leuke dag & het weer was dik in orde, want ik had hiervoor al gevreesd aangezien het de zondag de hele dag geregend had. Jeja, ik waande me even terug in België..
Dinsdag mocht ik 's morgens eerst naar de luchthaven samen met Atilla & Nicholas. Deze keer stond ik vooraan om alle klanten op te vangen als ze uit de luchthaven kwamen en hen de juiste richting uit te sturen & de VIP klanten alle info al te geven, zodat die direct konden vertrekken. Daarna vlug enkele bussen ingesproken en terug richting kantoor, om daar de rest van de dag te werken.
De dagen vliegen hier echt voorbij. Vooral als je 's morgens luchthaven hebt, is het al middag tegen dat je terug op kantoor komt.
Woensdag hadden we een vrije dag, dus ben ik samen met Hilde es naar Termessos gereden, een antieke stad op een 40-tal kilometer van Antalya. Amai, da's wel es de moeite om te zien. Mr je moet echt goed opletten waar je je voeten zet, want overal op het pad liggen stenen, de ene al groter dan de andere en sommige zijn dan nog es glad, waardoor je ook ng es de kans loopt om uit te slieren, jaja leuk wi ^^. En 'k spreek uit ervaring.
In de stad zagen we de overblijfselen van het theater, gymnasium, bad, tempels, agora en van de hadrianuspoort. Kben blij dat we het gezien hebben. Toen we terug beneden kwamen, werden we uitgenodigd voor een thee'tje. Turken zijn echt ongelofelijk gastvriendelijk. En tis zo wel ideaal om een paar woordjes Turks te leren. Mr kheb de zinsbouw toch nog altijd niet door. Kweet dat het werkwoord langs achter in de zin staat, wat echt raar is, mr bon. Tzal nog wel even duren vooraleer ik er iets van versta.
Toen ik terug thuiskwam van Termessos kreeg ik telefoon van m'n chief. Ze zei: Delphine, ik heb het ideale werkje voor jou vr morgen. Je mag morgen een groep Fransen gidsen op een excursie. Ik kan je verzekeren dat je door dit idee direct zenuwachtig wordt :p. Ik moest dus nogmaals de excursie van maandag doen, maar deze keer moest ik zelf het woord nemen.
Donderdag vertrok ik dus met een klein hartje naar de plaats waar ik zou opgehaald worden door de TUI-bus. Ik kreeg een Engelse gids mee die alles zou vertellen en ik moest dan alles onmiddellijk vertalen naar het Frans. Awelllll, das niet simpel!! Gelukkig was de groep wel heel vriendelijk. Ik probeerde alles zo goed mogelijk uit te leggen en als ik niet op een woord kwam beschreef ik het, waarop zij dan het juiste woord zeiden. Tis dus al bij al wel redelijk gegaan, mr tzal hopelijk ni voor elke week zijn :).
Ik zat op de boot samen met een collega van Alanya en ze kreeg plots een telefoontje met de vraag of de vlucht voor die avond nog doorging, want dat er een vulkaanuitbarsting was geweest. Wij kwamen echt uit de lucht gevallen, want niemand had ons op de hoogte gebracht. Eerst dachten we nog dat het een grap was, maar 1 april was toch al een eindje geleden, dus we checkten maar es bij m'n chief en het bleek allemaal te kloppen.
We hebben ondertussen al heel wat telefoontjes gekregen van klanten die zich afvragen wnr ze nu eindelijk naar huis mogen. Tis toch een rare wereld waarin we leven, al die klanten hun verblijf wordt gratis en voor nx verlengd en nog willen ze naar huis.
We mogen per dag dus duizend keer herhalen dat we niet weten wnr ze kunnen vertrekken & de ene klant is dan ook al begripvoller dan de andere. Ik had zo ook een klant aan de lijn die voor haar kop niet uit haar hotel wilde vertrekken. We hebben geprobeerd de klanten voor de eerste vlucht in 2 hotels de steken, zodat het gemakkelijk is om hen terug te vinden wnr er terug gevlogen wordt. Mr deze klant was daar dus niet voor te vinden. Ik vertelde haar dat het niet mogelijk was om in dit hotel te blijven, aangezien het volgeboekt was, maar ook daar wilde ze nx over horen. Ze zei: nee Delphine, da kan ni dat het hotel vol zit, er komen hier klanten van Corendon aan, die krijgen allemaal een kamer met jacuzzi. Ik begon het ondertussen ook serieus beu te geraken om altijd hetzelfde te herhalen, dus ik zei haar: jamaar mevrouw, u heeft nu jammergenoeg geboekt bij Jetair en niet bij Corendon!! Twas dan even stil aan de andere kant van de lijn & na lang overleg met de receptie hebben we dan eindelijk nog een kamer kunnen krijgen voor haar, omdat die zo'n medelijden hadden met ons :). Ik belde die vrouw dus terug en ze was plots weer de vriendelijkheid zelve. Ik mag zelfs een brief verwachten van haar met bedankingen ^^ woehoeee fan-mail!
Pf, khoop dat er snel terug gevlogen mag worden, want ik krijg het op m'n heupen dat ik nx kan doen.
Iedereen duimen dus dat alles snel weer in orde komt.
En voor een keer dat er regen en wind moet zijn in België, komt die natuurlijk weer niet. Weet iemand hoe je een regendansje moet doen^^?
Dikke kussss
xxxx
kmis jullie! (missen jullie me ook al een beetje :) ?)
Ik mocht maandag terug op excursie, naar Manavgat-Side deze keer. 's morgens gingen we eerst naar Side, waar je ff vrije tijd krijgt. Daarna reden we verder naar de markt van Manavgat, da's wel es leuk om te zien, mr om daar nu 2 uur rond te wandelen is voor mij toch wel een beetje teveel van het goede! Mr kheb ondertussen wel een mooie sjaal bij :). Kheb het afdingen duidelijk ook al redelijk goe onder de knie, want kheb hem vr 10 TL (Turkse Lira) gekocht ipv 20 TL. De verkoper begon met 20 TL en ik zei: no, 10 TL. Hij dan: no, 15. ik: No, 10, hij oké oké, 14, ik nooo 10. Hij zei dan na lang nadenken 12 en ik terug no 10, waarop hij uiteindelijk plooide ^^. Da moeten we dus es meer proberen :).
Na de markt reden we verder richting een boot voor een boottochtje op de Manavgatrivier. Onderweg zijn we even gestopt aan een strandje met allerlei kraampjes en na deze tussenstop zijn we teruggegaan naar het beginpunt. Het was een leuke dag & het weer was dik in orde, want ik had hiervoor al gevreesd aangezien het de zondag de hele dag geregend had. Jeja, ik waande me even terug in België..
Dinsdag mocht ik 's morgens eerst naar de luchthaven samen met Atilla & Nicholas. Deze keer stond ik vooraan om alle klanten op te vangen als ze uit de luchthaven kwamen en hen de juiste richting uit te sturen & de VIP klanten alle info al te geven, zodat die direct konden vertrekken. Daarna vlug enkele bussen ingesproken en terug richting kantoor, om daar de rest van de dag te werken.
De dagen vliegen hier echt voorbij. Vooral als je 's morgens luchthaven hebt, is het al middag tegen dat je terug op kantoor komt.
Woensdag hadden we een vrije dag, dus ben ik samen met Hilde es naar Termessos gereden, een antieke stad op een 40-tal kilometer van Antalya. Amai, da's wel es de moeite om te zien. Mr je moet echt goed opletten waar je je voeten zet, want overal op het pad liggen stenen, de ene al groter dan de andere en sommige zijn dan nog es glad, waardoor je ook ng es de kans loopt om uit te slieren, jaja leuk wi ^^. En 'k spreek uit ervaring.
In de stad zagen we de overblijfselen van het theater, gymnasium, bad, tempels, agora en van de hadrianuspoort. Kben blij dat we het gezien hebben. Toen we terug beneden kwamen, werden we uitgenodigd voor een thee'tje. Turken zijn echt ongelofelijk gastvriendelijk. En tis zo wel ideaal om een paar woordjes Turks te leren. Mr kheb de zinsbouw toch nog altijd niet door. Kweet dat het werkwoord langs achter in de zin staat, wat echt raar is, mr bon. Tzal nog wel even duren vooraleer ik er iets van versta.
Toen ik terug thuiskwam van Termessos kreeg ik telefoon van m'n chief. Ze zei: Delphine, ik heb het ideale werkje voor jou vr morgen. Je mag morgen een groep Fransen gidsen op een excursie. Ik kan je verzekeren dat je door dit idee direct zenuwachtig wordt :p. Ik moest dus nogmaals de excursie van maandag doen, maar deze keer moest ik zelf het woord nemen.
Donderdag vertrok ik dus met een klein hartje naar de plaats waar ik zou opgehaald worden door de TUI-bus. Ik kreeg een Engelse gids mee die alles zou vertellen en ik moest dan alles onmiddellijk vertalen naar het Frans. Awelllll, das niet simpel!! Gelukkig was de groep wel heel vriendelijk. Ik probeerde alles zo goed mogelijk uit te leggen en als ik niet op een woord kwam beschreef ik het, waarop zij dan het juiste woord zeiden. Tis dus al bij al wel redelijk gegaan, mr tzal hopelijk ni voor elke week zijn :).
Ik zat op de boot samen met een collega van Alanya en ze kreeg plots een telefoontje met de vraag of de vlucht voor die avond nog doorging, want dat er een vulkaanuitbarsting was geweest. Wij kwamen echt uit de lucht gevallen, want niemand had ons op de hoogte gebracht. Eerst dachten we nog dat het een grap was, maar 1 april was toch al een eindje geleden, dus we checkten maar es bij m'n chief en het bleek allemaal te kloppen.
We hebben ondertussen al heel wat telefoontjes gekregen van klanten die zich afvragen wnr ze nu eindelijk naar huis mogen. Tis toch een rare wereld waarin we leven, al die klanten hun verblijf wordt gratis en voor nx verlengd en nog willen ze naar huis.
We mogen per dag dus duizend keer herhalen dat we niet weten wnr ze kunnen vertrekken & de ene klant is dan ook al begripvoller dan de andere. Ik had zo ook een klant aan de lijn die voor haar kop niet uit haar hotel wilde vertrekken. We hebben geprobeerd de klanten voor de eerste vlucht in 2 hotels de steken, zodat het gemakkelijk is om hen terug te vinden wnr er terug gevlogen wordt. Mr deze klant was daar dus niet voor te vinden. Ik vertelde haar dat het niet mogelijk was om in dit hotel te blijven, aangezien het volgeboekt was, maar ook daar wilde ze nx over horen. Ze zei: nee Delphine, da kan ni dat het hotel vol zit, er komen hier klanten van Corendon aan, die krijgen allemaal een kamer met jacuzzi. Ik begon het ondertussen ook serieus beu te geraken om altijd hetzelfde te herhalen, dus ik zei haar: jamaar mevrouw, u heeft nu jammergenoeg geboekt bij Jetair en niet bij Corendon!! Twas dan even stil aan de andere kant van de lijn & na lang overleg met de receptie hebben we dan eindelijk nog een kamer kunnen krijgen voor haar, omdat die zo'n medelijden hadden met ons :). Ik belde die vrouw dus terug en ze was plots weer de vriendelijkheid zelve. Ik mag zelfs een brief verwachten van haar met bedankingen ^^ woehoeee fan-mail!
Pf, khoop dat er snel terug gevlogen mag worden, want ik krijg het op m'n heupen dat ik nx kan doen.
Iedereen duimen dus dat alles snel weer in orde komt.
En voor een keer dat er regen en wind moet zijn in België, komt die natuurlijk weer niet. Weet iemand hoe je een regendansje moet doen^^?
Dikke kussss
xxxx
kmis jullie! (missen jullie me ook al een beetje :) ?)
vrijdag 2 april 2010
Merhaba!
Merhaba
Ik had woensdag m'n eerste vrije dag. Ik ben dan ook maar es op verkenning gegaan. Ondertussen even een tussenstop gemaakt bij de fotograaf, om wat pasfoto's te laten maken in uniform. Die zullen dan later in de hotels ophangen..
De straten en wijken lijken allemaal zo goed op elkaar & overal vind je fitnesstoestellen terug. We gaan da later deze week es uitproberen :). Da wordt leuk. De winkels sluiten hier ook maar om 10u 's avonds en de bakker bij ons in de buurt is 24/24 en 7/7 open. Ik ga dan binnen en vraag dan in m'n beste turks een brood & ze denken dan direct dat ik perfect turks spreek want ze beginnen dan vanalles te vertellen & dan moet ik zeggen: eeeuuuhhh I don't understand ^^.
Ik heb ondertussen ook al enkele dagen op kantoor doorgebracht. Het valt heel goed mee & het werken op kantoor wordt gelukkig afgewisseld met luchthavendiensten. Meer moet ik voorlopig niet hebben.
Het is nu paasvakantie en dat merk je. Er zijn meerdere vluchten per dag en wij moeten de toeristen die terug vertrekken naar huis begeleiden bij de check-in. Ongelofelijk hoe sommige mensen zo hulpeloos zijn! Daarnaast moeten we ook nog de aankomende vluchten opvangen. We sturen de mensen dan naar de juiste bus, zodat ze toch minstens in het goeie hotel terecht komen en dan spreken we de bussen in. Luchthaven wordt denk ik mijn favoriete onderdeel. Het is leuk om weer wat andere mensen te zien & es n klaptje te doen met de chauffeurs.
En ik wil jullie zeker niet jaloers maken ofzo, maar het is hier echt al lekker warm. 's Morgens de dag goed beginnen met een ontbijtje buiten en dan soms in de schaduw kruipen overdag omdat het even te warm wordt. Hihi, mooi, 't leven is mooi :).
Nu we het toch over de zon hebben, ik ga me nog even buiten zetten si, dat ik toch een mooi kleurtje krijg :).
Tot de volgende :). Dikke kus xxx
Ik had woensdag m'n eerste vrije dag. Ik ben dan ook maar es op verkenning gegaan. Ondertussen even een tussenstop gemaakt bij de fotograaf, om wat pasfoto's te laten maken in uniform. Die zullen dan later in de hotels ophangen..
De straten en wijken lijken allemaal zo goed op elkaar & overal vind je fitnesstoestellen terug. We gaan da later deze week es uitproberen :). Da wordt leuk. De winkels sluiten hier ook maar om 10u 's avonds en de bakker bij ons in de buurt is 24/24 en 7/7 open. Ik ga dan binnen en vraag dan in m'n beste turks een brood & ze denken dan direct dat ik perfect turks spreek want ze beginnen dan vanalles te vertellen & dan moet ik zeggen: eeeuuuhhh I don't understand ^^.
Ik heb ondertussen ook al enkele dagen op kantoor doorgebracht. Het valt heel goed mee & het werken op kantoor wordt gelukkig afgewisseld met luchthavendiensten. Meer moet ik voorlopig niet hebben.
Het is nu paasvakantie en dat merk je. Er zijn meerdere vluchten per dag en wij moeten de toeristen die terug vertrekken naar huis begeleiden bij de check-in. Ongelofelijk hoe sommige mensen zo hulpeloos zijn! Daarnaast moeten we ook nog de aankomende vluchten opvangen. We sturen de mensen dan naar de juiste bus, zodat ze toch minstens in het goeie hotel terecht komen en dan spreken we de bussen in. Luchthaven wordt denk ik mijn favoriete onderdeel. Het is leuk om weer wat andere mensen te zien & es n klaptje te doen met de chauffeurs.
En ik wil jullie zeker niet jaloers maken ofzo, maar het is hier echt al lekker warm. 's Morgens de dag goed beginnen met een ontbijtje buiten en dan soms in de schaduw kruipen overdag omdat het even te warm wordt. Hihi, mooi, 't leven is mooi :).
Nu we het toch over de zon hebben, ik ga me nog even buiten zetten si, dat ik toch een mooi kleurtje krijg :).
Tot de volgende :). Dikke kus xxx
Abonneren op:
Posts (Atom)
